Krystyna Piotrowska

---

Edukacja

Dzieciństwo Krystyny Piotrowskiej miało miejsce na malowniczym Śląsku, gdzie formowały się jej pierwsze artystyczne zainteresowania. Następnie, w latach 1966–1972, odbyła studia na Wydziale Architektury Wnętrz w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był to czas intensywnego kształcenia, gdzie zdobywała fundamentalne umiejętności w dziedzinie projektowania i architektury wnętrz.

Po zakończeniu studiów w Krakowie, w latach 1972–1975 kształciła się na Wydziale Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Ten okres miał kluczowe znaczenie dla jej dalszego rozwoju artystycznego, pozwalając jej zgłębić tajniki grafiki oraz rozwijać własny styl.

W późniejszym etapie, w latach 1985–1990, kontynuowała naukę w Grafik Skolan Forum w szwedzkim Malmö. Tam perfekcjonowała swoje techniki warsztatowe, pracując pod okiem znanego artysty Bertila Lundberga, co z pewnością wzbogaciło jej warsztat twórczy.

Twórczość

Początkowe etapy działalności artystycznej Krystyny Piotrowskiej koncentrowały się na grafice, gdzie autoportret oraz portret stanowiły centralne motywy jej dzieł. Artystka z niezwykłym realizmem przenosiła na kamień litograficzny zdjęcia swojego oblicza, co umożliwiało jej tworzenie unikatowych odbitek. Multiplikacja graficznych wyrobów otworzyła przed nią nowe możliwości przekształcania wydrukowanych twarzy, odkrywania, wycinania i sklejania ich w nowe kompozycje, co prowadziło do powstania zestawów oczu, nosów, ust i innych części ciała, w nawiązaniu do policyjnych rejestrów.

Nie tylko wykorzystywała matrycę graficzną do odbijania swoich prac, ale również eksperymentowała z samym procesem tworzenia grafiki. W latach 1978–1984 prowadziła Galerię ON w Poznaniu, początkowo sama, a od 1980 roku razem z Izabellą Gustowską. To tutaj odbyły się jedne z pierwszych wystaw feministycznych, które dały platformę dla wielu artystek. Krystyna Piotrowska była również współinicjatorką oraz organizatorką pierwszej, a jak dotąd jedynej, wystawy Marcela Duchampa w Polsce, która miała miejsce w Galerii ON w 1980 roku oraz w Galerii Studio w Warszawie w 1981 roku.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, w 1984 roku, z mężem Grzegorzem Gaudenem zdecydowała się na emigrację do Szwecji. Tam kontynuowała swoją pracę graficzną, podejmując się tworzenia monumentalnych dzieł na płytach aluminiowych, wykorzystując techniki, które wcześniej opanowała. W 2001 roku artystka powróciła do Polski, gdzie osiedliła się w Warszawie, gdzie mieszka do dziś.

W latach 2006-2012 była również inicjatorką i kuratorką serii wystaw „Projekt Próżna”. W ramach tych wystaw podejmowane były ważne tematy związane z polsko-żydowską historią, zagładą oraz antysemityzmem. Wydarzenia odbywały się w opuszczonych kamienicach przy ul. Próżnej, ulicy, która przetrwała w warszawskim getcie. W tym miejscu Piotrowska zaprezentowała swoje pierwsze instalacje, takie jak Luli,Luli, Karp, Dywan, Le Palais oraz filmy Joga1, Joga 2, Lekcja polskiego, Dybuk. Z okazji 40-lecia antysemickiej nagonki oraz masowej emigracji Żydów z Polski, stworzyła dwuekranowy film pt. „Wyjechałem, wyjechałam z Polski bo…”.

W 2008 roku powstał jej projekt Dywan, w którym po raz pierwszy artystka wykorzystała ludzkie włosy, materiał, który stał się jednym z głównych mediów w jej twórczości na długie lata. Przez sześć lat Piotrowska uczyła grafiki na Summer Academy of Art w Salzburgu. Tematy, które przewijają się przez jej dzieła, dotyczą głównie identyfikacji, pamięci, przemijania oraz tożsamości żydowskiej.

Wybrane wystawy

Krystyna Piotrowska to artystka, której twórczość znalazła wyraz w wielu wystawach. Oto niektóre z nich, w chronologicznej kolejności:

• 2022 – Krystyna Piotrowska. Studium, Galeria Studio, Warszawa,
• 2022 – Córka myśliwego, Galeria Wizytująca, Warszawa,
• 2021/22 – Patrz mi w oczy, Galeria Biała, Lublin,
• 2017 – Jest czego nie ma, PGS Sopot,
• 2013 – Jej włosy, MOCAK, Kraków,
• 2012 – Riflessi, Instytut Polski w Rzymie,
• 2011 – Złote włosy Małgorzaty, BWA Poznań, Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu”, Toruń,
• 2011 – Historia w sztuce, MOCAK, Kraków,
• 2008 – Dokument podróży, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa; Galeria Wizytująca, Warszawa,
• 2008 – Moja, twoja, prawa, lewa strona, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa,
• 2005 – Otwarta Pracownia, Kraków,
• 2005–2012 – Projekt Próżna, Warszawa,
• 1998 – Graficy, wystawa grafiki artystów polonijnych, Zachęta, Warszawa,
• 1997 – Fragmenty kolekcji. Grafika, Galeria Kordegarda, Warszawa,
• 1996 – Konsthallen, Tomelilla, Szwecja,
• 1994 – Muzeum Sztuki Współczesnej, Radom; „Izabella Gustowska. Krystyna Piotrowska. Reflection”, Konsthallen, Lund, Szwecja,
• 1991 – Grafiska Sällskapet, Sztokholm, Szwecja,
• 1988 – Lang Gallery, Malmö, Szwecja,
• 1987 – Galeria Wielka 19, Poznań,
• 1986 – Grafiska Sallskapet, Sztokholm, Szwecja,
• 1981 – Galeria Studio, Warszawa,
• 1978 – BWA, Poznań; BWA, Zielona Góra; Galeria Foto – Medium – Art, Wrocław,
• 1977 – Galeria ON, Poznań; Galeria Kalambur, Wrocław.

Nagrody, wyróżnienia, stypendia

Krystyna Piotrowska zdobyła wiele prestiżowych nagród oraz stypendiów, które świadczą o jej uznaniu w świecie sztuki. Oto podsumowanie jej osiągnięć:

• 1977 – stypendium Rządu Francuskiego,
• 1978 – 8. nagroda, Międzynarodowe Biennale Grafiki, Frechen,
• 1979 – Prix d’Achat na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Ljubljanie,
• 1988 – Ellen Trotzig stypendium, Szwecja,
• 1989 – nagroda Jury, Międzynarodowe Biennale Grafiki, Ljubljana,
• 1990 – nagroda kulturalna miasta Lund,
• 1991 – nagroda Jury, Międzynarodowe Biennale Grafiki, Sapporo,
• 1991 – wyróżnienie, Międzynarodowe Biennale Grafiki, Bharat Bhavan, Indie,
• 1992 – nagroda i medal, V Międzynarodowe Triennale Rysunku, Wrocław,
• 1993 – 1. nagroda, Międzynarodowe Biennale Grafiki, Sapporo,
• 1994 – 1. nagroda, I Biennale Autoportretu, Radom,
• 1997 – nagroda regulaminowa, Integrafia, Katowice,
• 2000 – nagroda regulaminowa, Integrafia, Katowice,
• 2005 – nagroda Klubu Krytyki Artystycznej Galerii Pokaz, Warszawa.

Prace w zbiorach

Krystyna Piotrowska jest artystką o uznanym dorobku wystawienniczym, której prace są obecne w renomowanych instytucjach kulturalnych. Jej twórczość znalazła swoje miejsce w wielu znaczących muzeach zarówno w Polsce, jak i za granicą.

• MOCAK – Muzeum Sztuki Współczesnej, Kraków,
• Centrum Sztuki Współczesnej – Znaki Czasu, Toruń,
• Muzeum Narodowe – Warszawa, Poznań, Wrocław,
• Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Łódź,
• Muzeum Sztuki Współczesnej, Radom,
• Muzeum Miejskie, Zabrze,
• Victoria and Albert Museum, Londyn,
• Alvar Aalto Museum, Jyväskylä (Finlandia),
• Moderna Museet, Sztokholm (Szwecja),
• Muzeum Sztuki – Malmö, Göteborg, Norrköping, Kristianstad (Szwecja),
• Muzeum Sztuki Współczesnej, Sapporo (Japonia).

---

Oceń: Krystyna Piotrowska

---