Józef Dubiel

Polityka i administracja

Józef Dubiel to postać, która na stałe wpisała się w karty historii Polski. Urodził się 23 września 1914 roku w Zabrzu, gdzie rozpoczął swoją niezwykłą drogę zawodową i publiczną. Jako były działacz partyjny oraz państwowy, odegrał istotną rolę w powojennej rzeczywistości kraju.

W roku 1945 Dubiel objął stanowisko prezydenta Chorzowa, co stanowiło znaczący krok w jego karierze. Przez kilka lat, do 1949 roku, był również posłem do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm Ustawodawczy. Jego zaangażowanie w politykę przyczyniło się do kształtowania nowego ładu w odbudowującej się Polsce po II wojnie światowej.

W latach 1947-1949 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Ziem Odzyskanych. To istotne stanowisko pozwoliło mu na wpływanie na procesy związane z administracją i gospodarowaniem terenami, które Polska przejęła po wojnie.

Życiorys

Józef Dubiel był synem Pawła, znanego działacza politycznego oraz wiceprezydenta Chorzowa, oraz Marii, z domu Broszkiewicz. W jego rodzinie znalazł się również brat, polityk Pawła juniora. W 1938 roku ukończył Wydział Prawa i Administracji na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1939 roku rozpoczął aplikację sądową w Sądzie Okręgowym w Katowicach.

W czasie swoich studiów był aktywnym członkiem Związku Młodzieży Pracującej „Jedność” w latach 1935-1936, następnie pełnił funkcję kierownika uczelnianego Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej w latach 1937-1938. W 1937 roku przyłączył się do Polskiej Partii Socjalistycznej oraz angażował się w działalność Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Równocześnie publikował teksty w prasie lewicowej, podszywając się pod pseudonim „Józef Lubojański”.

W latach 1940-1941 był więziony w obozach KL Dachau oraz Mathausen-Gusen, gdzie przebywał razem z ojcem oraz bratem. Dzięki staraniom synowej Pawła seniora, Józef i jego brat zostali uwolnieni, jednakże ich ojciec, niestety, został zamordowany w 1941 roku. Po wyjściu z obozu, od 1941 do 1942 roku, pełnił funkcję buchaltera w Warsztatach Samochodowych „Fumak”. W szczególności w 1942 roku związał się z Polską Partią Robotniczą.

W latach 1942-1943 został przetrzymywany w więzieniu Gestapo na Montelupich w Krakowie. Po ucieczce z tego miejsca ukrywał się pod fałszywym nazwiskiem Czesław Broszkiewicz na terenie Warszawy. Po zakończeniu II wojny światowej, od listopada 1944 do stycznia 1945 roku, pełnił rolę dyrektora Biura Personalnego w Resortu Sprawiedliwości, w ramach Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego w Lublinie. Gdy Niemcy wycofali się ze Śląska, Dubiel dołączył do grupy Aleksandra Zawadzkiego i od stycznia do sierpnia 1945 roku był prezydentem Chorzowa.

Wkrótce potem objął stanowisko sekretarza generalnego Polskiego Związku Zachodniego i w dniu 29 grudnia 1945 roku został zgłoszony do Krajowej Rady Narodowej, a następnie znalazł się w składzie Sejmu Ustawodawczego. W 1946 roku, jako radca w Ministerstwie Ziem Odzyskanych, a później, od marca 1947 do lutego 1949 roku, jako podsekretarz stanu w tym ministerstwie, odgrywał istotną rolę w polskim rządzie. Jego kariera polityczna zakończyła się po oskarżeniu o działalność kontrrewolucyjną, co spowodowało utratę stanowiska.

14 października 1949 roku Józef Dubiel zdecydował się na rezygnację z mandatu poselskiego. W latach 50. był jednym z założycieli Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich, a także opublikował wiele książek dotyczących zagadnień politycznych oraz relacji z Niemcami. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, co stanowi istotne uznanie dla jego działalności.

Oceń: Józef Dubiel

★★★★★
Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:5