Jerzy Markowski, urodzony 6 października 1949 roku w Zabrzu, to postać znacząca w polskim życiu politycznym oraz inżynierii górniczej. Jego kariera polityczna obejmuje m.in. stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w latach 1995–1996, co stanowi ważny moment w jego pracy na rzecz rozwoju gospodarki krajowej.
W 1997 roku pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Gospodarki, gdzie także przyczynił się do kształtowania polityki gospodarczej Polski. Jako działacz polityczny zasiadał także w ławach senatorów w IV i V kadencji, co potwierdza jego długotrwałą obecność na scenie politycznej w kraju.
Życiorys
Wykształcenie i działalność zawodowa
Jerzy Markowski to postać z bogatym wykształceniem oraz różnorodnym doświadczeniem zawodowym. Po ukończeniu technikum górniczego w 1968 roku, z powodzeniem rozpoczął pracę w branży górniczej. Jego ciężka praca i determinacja doprowadziły go do zajęcia stanowiska dyrektora KWK Budryk. Warto podkreślić, że przez czternaście lat był aktywnym ratownikiem górniczym, co świadczy o jego zaangażowaniu w bezpieczeństwo i zdrowie pracowników. W 1976 roku z sukcesem ukończył studia na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej, gdzie w 1986 uzyskał doktorat w dziedzinie nauk technicznych. Po zakończeniu kariery w górnictwie objął stanowisko prezesa w firmie zajmującej się transportem i logistyką.
Działalność polityczna
Markowski był długoletnim członkiem PZPR, a później zaangażował się w działania Socjaldemokracji RP. Od 1999 roku jest aktywnym członkiem Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Jego kariera polityczna obejmuje ważne funkcje, takie jak sekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, gdzie od 20 marca 1995 do 31 grudnia 1996 r. pełnił tę rolę, a dodatkowo był pełnomocnikiem rządu ds. restrukturyzacji górnictwa. W okresie od stycznia do października 1997 roku pełnił także obowiązki wiceministra gospodarki w randze podsekretarza stanu.
W latach 1997–2005, Markowski zasiadał w Senacie, gdzie pełnił mandat przez dwie kadencje. W 1997 roku został wybrany w województwie katowickim, a cztery lata później reprezentował okręg gliwicki. W trakcie V kadencji Senatu przewodniczył Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych. Mimo trzech nieudanych prób w latach 2005, 2007 i 2011 na kolejne kadencje, nie zrezygnował z polityki. W 2004, 2009 oraz 2014 roku bez sukcesu próbował swoich sił w wyborach do Parlamentu Europejskiego z listy SLD-UP. Jego ostatnia próba zdobycia mandatu senackiego miała miejsce w 2023 roku, kiedy wystartował jako bezpartyjny kandydat z własnego komitetu, jednak również wówczas nie uzyskał miejsca w Senacie.
Przypisy
- Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 19.10.2023 r.]
- Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 26.07.2021 r.]
- Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 26.07.2021 r.]
- 2 kadencja, 114 posiedzenie, 1 dzień. sejm.gov.pl, 27.08.1997 r. [dostęp 26.07.2021 r.]
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11.01.1995 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1995 r. nr 15, poz. 175).
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jerzy Gołubowicz | Joachim Otte | Ewa Więckowska | Tomasz Bartłomiej Otrębski | Dawid Kostempski | Andrzej Roczniok | Krzysztof Bachmiński | Alicja Wosik | Józef Spyt | Fryderyk Warzecha | Marzena Czarnecka | Małgorzata Mańka-Szulik | Józef Dubiel | Krzysztof Lewandowski (samorządowiec) | Jadwiga Rodowicz-Czechowska | Wojciech Poczachowski | Bożena Hager-Małecka | Wojciech Bradecki | Emil Gajdas | Alina Nowak (urzędnik państwowy)Oceń: Jerzy Markowski