Krzysztof Bachmiński

---

Życiorys

Krzysztof Bachmiński jest postacią o zdecydowanie bogatej i aktywnej karierze zawodowej, urodzony jako syn Jana oraz Reginy Małachowskiej. W związek małżeński wstąpił z Jolantą, córką Janickich. Razem stworzyli rodzinę, z której pochodzi Rafał, ich syn. Ukończył Wydział Prawa i Administracji UJ, co stanowi fundament jego późniejszej działalności zawodowej. W przeszłości zawodowej pełnił ważną rolę w krakowskiej prokuraturze, gdzie zainicjował działalność „Solidarności”. Ten krok stanowił pionierski przypadek w Polsce, bowiem odważnie wyprzedził założycielskie działania „Solidarności” na obszarze Gdańska oraz Warszawy.

W roku 1981 Bachmiński prowadził prace w Komisji Praworządności, która działała w ramach Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” w Gdańsku. Jego działania były zbliżone do kierunku wytyczonego przez Zbigniewa Bujaka. Po ogłoszeniu stanu wojennego, 14 grudnia 1981 roku, postanowił zrezygnować z pracy w prokuraturze, co było wyrazem jego protestu.

Następnie rozpoczął pracę jako radca prawny w różnych instytucjach oraz zyskał pomoc ze strony znakomitych prawników. Wśród nich byli mecenasowie – Marian Sadowski, Andrzej Rozmarynowicz oraz profesor Andrzej Zoll, dzięki którym uzyskał status adwokata. Jako obrońca brał udział w kilku istotnych sprawach politycznych, w tym były to procesy dotyczące m.in. Stanisława Handzlika oraz „sabotażu” związanego z rocznicą wprowadzenia stanu wojennego oraz kontrowersyjnego radia „Solidarność”.

W lutym 1991 roku Bachmiński został wybrany na Prezydenta Miasta Krakowa, obejmując zaszczytną funkcję, z której zrezygnował we wrześniu 1992 roku. Po powrocie do kancelarii adwokackiej, reprezentował w sprawach prawnych m.in. Romana Kluski, Ryszarda Krauzego, Marka Ungiera, Mieczysława Kluka, który był szefem śląskiej policji, oraz prof. Dariusza Dudka, oskarżonego przez rodzinę Ziobrów. Jego specjalizacja koncentruje się na sprawach karnych, obejmujących zarówno kwestie kryminalne, jak i gospodarcze.

Bachmiński brał udział w wielu głośnych sprawach, które później stały się inspiracją dla filmów, takich jak „Polmozbyt” czy opowieść o śmierci Claudio Crulica. Jego działalność nie przeszła bez echa – uczestniczył w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. Za swój wkład w te prace, minister sprawiedliwości przyznał mu medal pamiątkowy „Zasłużonego dla wymiaru sprawiedliwości” w 2012 roku. Rozpoznanie i docenienie jego działań przez Naczelną Radę Adwokacką w 2017 roku przypieczętowane zostało odznaką „Adwokatura zasłużonym”. Również Stowarzyszenie Sieć Solidarności wyróżniło go medalem „Dziękujemy za wolność” za obronę w procesach politycznych. W 2015 roku otrzymał odznaczenie od Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Krzysztof Bachmiński

---