Zbór Chrześcijańskiej Wspólnoty Zielonoświątkowej w Zabrzu

---

Historia

W roku 1954 Kazimierz Poręba, poprzednio pastor zboru w Wysowej, podjął trudną misję w Zabrzu. Choć jego rodzina najpierw pozostała w Wysowej, po pewnym czasie, w 1960 roku, przeniosła się do Zabrza, co było spowodowane niemożnością odwiedzania rodzinnej miejscowości co dwa tygodnie. Poręba, który znał jedynie jedną wierzącą rodzinę, Rudolfa Niedzieli, był zdeterminowany, aby odszukać kolejnych wierzących w okolicy.

Wspólnie z Niedzielą postanowili oni wznowić duchowe życie w Zabrzu. Ich wysiłki przyniosły owoce – z czasem znaleźli jeszcze dwie rodziny, co pozwoliło na stworzenie społeczności liczącej blisko 50 osób. Nabożeństwa odbywały się w prywatnych domach, początkowo u Bażelów, a później u Kuczków, Niedzielów i Porębów. Z biegiem lat, w latach 70. XX wieku, liczba członków wzrosła do około 100.

Jednak z uwagi na brak rejestracji, pastor Poręba stanął w obliczu oskarżeń o nielegalne działa, grożące mu karą grzywny oraz więzienia. W 1971 roku odbyło się zebranie niezarejestrowanych wspólnot, w którym uczestniczyli również przedstawiciele zboru z Zabrza. Zmiany w reformach zborowych spowodowały, że niektórzy członkowie postanowili założyć osobne zgromadzenie w Chorzowie, lecz zbór w Zabrzu kontynuował rozwój.

W miarę wzrostu liczby wiernych, nabożeństwa nadal odbywały się w mieszkaniach, jednak w 1973 roku Władysław Brosz oddał swoje mieszkanie w Przyszowicach na potrzeby nowego domu modlitwy, po remoncie, zmieniając je w większą salę, która mogła pomieścić zgromadzonych. W tym czasie wspólnota objęła opiekę nad innymi zbiorami w różnych miastach, prowadząc także działalność misyjną.

W 1981 roku wspólnota zarejestrowała się jako stowarzyszenie i zakupiła budynek w Zabrzu-Mikulczycach, który został przystosowany na nowy dom modlitwy. Obiekt, w którego wnętrzu znajdowały się różne sale do prowadzenia działalności, stał się centrum zgromadzeń. W tym czasie na czoło wysunęli się liderzy – Kazimierz Poręba, Krzysztof Kempski i Ryszard Kamiński, zastępowani później innymi pastorami.

W lipcu 1986 roku zarejestrowano Chrześcijańską Wspólnotę Pięćdziesiątników, której siedziba znajdowała się przy zborze w Zabrzu. W wyniku przemian, nazwa kościoła zmieniła się na Chrześcijańską Wspólnotę Zielonoświątkową. Okres otwarcia granic (1985-1988) spowodował wyjazdy wielu wiernych, jednak do końca lat 80-tych społeczność liczyła około 200 członków, z corocznymi chrzestami nowych wiernych.

Początek lat 80. to także stworzenie młodzieżowego zespołu wokalno-instrumentalnego oraz chóru zborowego, który występował w trakcie wydarzeń ewangelizacyjnych. Mimo to, dom modlitwy zaczynał być niewystarczający, co skłoniło do rozmów z urzędami o nowy lokal. W 1995 roku w wyniku reorganizacji, powstał nowy zbór w Kędzierzynie-Koźlu, co jednak na krótko wpłynęło na spadek liczby członków.

Jednak sytuacja ta nie trwała długo, ponieważ w końcu lat 90. podjęto decyzję o budowie większego domu modlitwy. W 27 kwietnia 1998 roku wspólnocie przydzielono nowy budynek w centrum Zabrza, który po remoncie mógł pomieścić około 350 osób. Zbór prowadził w tym czasie szeroką działalność, w tym grupy wsparcia, działania misyjne oraz pomoc dla ubogich i bezdomnych dzieci.

W 2005 roku liczba członków zboru przekroczyła 300 osób, a wspólnota kontynuowała swoją działalność, organizując modlitwy, grupy domowe oraz spotkania dla dzieci. Z każdym rokiem rozwijała się, dostosowując do potrzeb swoich wiernych.

---

Oceń: Zbór Chrześcijańskiej Wspólnoty Zielonoświątkowej w Zabrzu

---