Ratusz w Mikulczycach to zabytkowy obiekt, który powstał na początku XX wieku. Jego wyjątkowa lokalizacja przy ul. Tarnopolskiej 80 w Zabrzu, w obszarze Mikulczyc, przyciąga uwagę turystów oraz miłośników historii.
Budynek ten przez wiele lat pełnił ważną rolę jako siedziba władz lokalnych dawnej gminy Mikulczyce, znanej w języku niemieckim jako Gemeinde Mikultschütz. W okresie pomiędzy 1935 a 1945 rokiem zmieniła się jej nazwa na Gemeinde Klausberg. Gmina ta wchodziła w skład niemieckich powiatów Tarnowitz w latach 1911–1927 oraz Beuthen-Tarnowitz w latach 1927–1945.
Po zakończeniu II wojny światowej budynek ten nabrał nowego znaczenia, stając się w latach 1945–1951 siedzibą gminy Mikulczyce w powiecie bytomskim. Jego bogata historia czyni go ważnym punktem na mapie lokalnych atrakcji.
Historia
W mikulczyckiej historii szczególne miejsce zajmuje pierwszy ratusz, który pierwotnie pełnił rolę gmachu urzędu gminy (niem. Amtsgebäude) i został otwarty w jesieni 1902 roku. Obiekt powstał przy ówczesnej tarnowitzerstrasse, dziś znanej jako ul. Tarnopolska, i zachował się do dziś pod adresem plac Norberta Kroczka 1. Charakteryzuje się formą jednopiętrowej kamienicy z wysokim parterem oraz poddaszem, gdzie ulokowano biura dla pracowników oraz mieszkanie dla naczelnika gminy. W piwnicy znajdowała się restauracja o nazwie Ratskeller, znana jako Piwnica radców, która była czynna przez cały czas międzywojenny oraz w okresie II wojny światowej, a jej dzierżawcą był Albert Böhmer.
W miarę jak liczba mieszkańców gminy rosła, dotychczasowy ratusz nie zaspokajał już wymagań, co spowodowało decyzję o wzniesieniu nowego, większego obiektu. Nowa lokalizacja usytuowana została kilka metrów dalej na tarnowitzerstrasse w kierunku północno-zachodnim. Projektantem nowego budynku został Michael Kiefer, a budowę przeprowadziła firma Augusta Zemana z Mikulczyc, wydając na ten cel około 150 tys. marek. Nowa siedziba rady gminy przyjęła swoich pierwszych gości 3 marca 1911 roku.
Nowa budowla na parterze oferowała biura, w tym jedno dla naczelnika, a także skarbiec oraz urząd stanu cywilnego. W przyziemiu zlokalizowano kotłownię oraz mieszkanie dla policjanta i siedem cel. W górnych przestrzeniach znajdowało się mieszkanie dla naczelnika, które obejmowało kuchnię ze spiżarką, łazienkę, salon, trzy sypialnie, pokój dzienny, gabinet z balkonem oraz pomieszczenie dla służącej. Na poddaszu ulokowano pralnię i archiwum.
W latach dwudziestych XX wieku sutereny ratusza często wynajmowane były, a w jego wnętrzach znajdowały się m.in. zakład fotograficzny oraz niewielkie kino przez pewien czas. Zanim nastały niepokoje II wojny światowej, dawne cele w przyziemiu przebudowano na schrony przeciwlotnicze, a mieszkańca burmistrza przekształcono w biura. W 1945 roku gmach został przejęty przez nowe, polskie władze, z Wincentym Gawlikiem na czele. Magistrat urzędował tam do 1951 roku, kiedy gmina Mikulczyce została przyłączona do Zabrza. Wówczas dawny ratusz przekształcono w porodówkę, a obecnie znajduje się w nim niepubliczny zakład opieki zdrowotnej.
Architektura
Budynek, który przyciąga uwagę swoją unikalną architekturą, zbudowany jest z cegły i przyjmuje formę prostokąta. Cała struktura została wzbogacona o ryzalit, w którym znajduje się loggia oraz wykusz. Szczyt budynku zdobią faliste spływy, nadając mu niepowtarzalny charakter.
Dach, który jest typem mansardowym, koronuje ośmioboczna wieża zegarowa. Ta wieża wieńczy całość pięknym cebulastym hełmem, który dodatkowo podkreśla majestat budowli. Zarówno drzwi, jak i okna, są starannie ujęte w ozdobnych obramowaniach kamiennych, co świadczy o dbałości o detale w projektowaniu budynku.
Wyróżniającym się elementem architektury są także witraże, które znajdują się w oknach dawnej sali posiedzeń. Zostały one wykonane przez Richarda Schleina z Zittau i przedstawiają motywy związane z rolnictwem, kulturą, górnictwem oraz przemysłem, które rysują nie tylko historię regionu, ale również jego tradycje i wartości.
Oceń: Ratusz w Mikulczycach