Otton Roczniok


Otton Roczniok był wybitnym przedstawicielem polskiego wojska, **urodzonym 26 czerwca 1914 roku w Zabrzu**. Jego życie naznaczone było bogatą karierą wojskową, a w późniejszych latach osiągnął rangę generała brygady.

Roczniok zmarł **11 marca 1999 roku w Katowicach**, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii Wojska Polskiego.

Życiorys

Otton Roczniok to postać o bogatej historii wojskowej, która rozpoczęła się w 1933 roku, kiedy to zakończył edukację w Komunalnym Gimnazjum Miejskim im. Stanisława Staszica w Rudzie. Trzy lata później, w 1936 roku, ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Komorowie. Dzięki swoim osiągnięciom, uzyskał stopień podporucznika, obejmując 30. lokatę w korpusie oficerów piechoty.

W okresie przedwojennym, Otton był dowódcą plutonu w 2. kompanii 75 pułku piechoty w Rybniku. W trakcie trwającej kampanii wrześniowej 1939 roku, pełnił funkcję adiutanta I batalionu 75 pułku piechoty, a po kapitulacji Polski, znalazł się w obozie jenieckim – Oflagu II C Woldenberg, skąd został uwolniony 1 lutego 1945 roku.

Po zakończeniu II wojny światowej zgłosił się do służby w ludowym Wojsku Polskim. W stopniu majora aktywnie uczestniczył w Akcji Wisła, dowodząc oddziałem 7 Dywizji Piechoty. W 1950 roku objął stanowisko szefa sztabu 11 Zmotoryzowanej Dywizji Piechoty w Żarach. Jego kariera wojskowa dalej się rozwijała, a Otton był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie oraz dowódcą 3 Brygady Obrony Wybrzeża w Kołobrzegu (od 6 lipca 1957 roku do 13 listopada 1958 roku).

Później pełnił funkcję dowódcy 23 Dywizji Piechoty, kontynuując służbę w 23 Dywizji Desantowej. Jego wysiłki zostały nagrodzone w lipcu 1960 roku, kiedy to otrzymał awans na stopień generała brygady, a nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa, Aleksander Zawadzki. W późniejszych latach Otton pełnił rolę wieloletniego szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Katowicach, a od 1970 roku przeszedł w stan spoczynku.

Po zakończeniu aktywnej służby, Osiedlił się w Katowicach, gdzie od 1950 roku był żonaty z Genowefą z domu Królik. Para doczekała się syna Zbigniewa.

Awanse

Otton Roczniok uzyskał szereg awansów w swojej karierze wojskowej, co świadczy o jego rosnącym doświadczeniu oraz kompetencjach. Jego stopnie wojskowe przedstawiają się następująco:

  • podporucznik – 1936,
  • porucznik – 1945,
  • kapitan – 1945,
  • major – 1947,
  • podpułkownik – 1950,
  • pułkownik – 1955,
  • generał brygady – 1960.

Ordery i odznaczenia

Otton Roczniok, będący wyjątkową postacią w historii, otrzymał liczne odznaczenia i wyróżnienia, które podkreślają jego zasługi dla kraju.

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1963 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, nadany w 1958 roku,
  • Srebrny Krzyż Zasługi,
  • Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk,
  • Medal za Warszawę 1939–1945,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej,
  • Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, przyznany w 1968 roku,
  • Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, nadany w 1968 roku,
  • Odznaka honorowa „Za zasługi dla Gdańska”, przyznana w 1960 roku.

Przypisy

  1. Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom III: M–S, Toruń 2010, s. 298-300
  2. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku, nr 1, 10.02.1961 r., s. 6
  3. Rybka i Stepan 2003, s. 16

Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":

Jerzy Lis (harcmistrz) | Ryszard Szkubacz | Robert Małek | Robert Oszek

Oceń: Otton Roczniok

Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:23